Op de een of andere manier is de voorpret een onmisbaar onderdeel geworden van een kookavondje PuurTuur. Al de heldhaftige emails over wel en niet aanwezigen, afspraken verzetten, reizen uitstellen, er niet zijn en er dan toch zijn. Als dat geen ware liefde is…. Het begon dus mooi, Bas van Alphen die er toch bij kon zijn, Francois die het toch zou halen, een eerste aspirant lid (Jeroen B nr 1) en een prachtige eerste lente dag. Helaas, waar bleek dat de ene Bas er wel bij kon zijn, moest de andere Bas L, ons lichtend pad, wegens ziekte forfait geven. En helaas ook Corneille (Raymond?) die zijn zakelijke liefde prioriteit moest geven over de passie voor PuurTuur, vanwege ziekte en andere ongenoegens bij zijn personeel (wellicht vervanging personeel overwegen???).
Onder de wederom inspirerende leiding van Chi (suschi.nl) waren we klaar voor voor het sluitstuk van het oosterse drieluik. Tot groot genoegen van ons aller voorzitter had Chi ervoor gekozen om ons te bekwamen (ach jee, laten we het introduceren noemen) in de Vietnamese keuken. Wisten jullie trouwens dat de belangrijkste rivier van Vietnam de Mekong rivier is? Na de gebruikelijke toelichting op het menu, deze keer 4 gangen, het wederom gebruikelijke geruzie over wie nu met wie welke gang mocht maken. Bas van A maakte zijn naam weer waar door, weliswaar volstrekt onbewust, bekwaam voor het hoogtepunt van de 4 gangen te kiezen (of zou het dan toch een verborgen talent zijn?). Het lot koppelde hem wederom aan Bert, die een zelfde neus heeft maar minstens evenzeer onbewust (on)bekwaam is dan Bas, en Maurice. Dit was team soep. Team voorgerecht en dessert werd gevormd door Dennis, Tim en aspirant Jeroen. Team hoofdgerecht door Max, Tuur en ietsje later Francois.
Team voorgerecht en dessert begon de avond vlammend (in culinair opzicht welteverstaan) met heerlijke vietnamese spring rolls (“unnen loempiaaaa” in goed Mestreechs). Tot grote verbazing van Francois niet gefrituurd, maar een koude, frisse, exquise traktatie voor de smaakpapillen met allemaal verse en zeer gezonde ingredienten als komkommer, koriander, munt met daarbij een verassende fris-scherpe dipsaus. Helaas moeten we terugkijkend vaststellen dat team voorgerecht en dessert hiermee ook haar hoogtepunt heeft beleefd. Want het dessert hebben ze uitbesteed aan Chi herself. Dus het uitbesteden hebben de heren goed in de vingers, maar (redactioneel ingegrepen) een beetje jammer is het wel. Laten we afspreken dat als je iets te moeilijk vind, je dit gewoon moet kunnen zeggen. Niemand zal je uitlachen, erop aan kijken, pesten of anderszins ridiculiseren. MAAR DOE HET ALS EEN MAN….
Team soep had vooral het meeste werk aan de bouillon, de basis voor iedere soep zoals iedere (wanna-be-)kok weet. Maar deze Vietnamese bouillon (weet je trouwens nog wat de naam van de belangrijkste rivier van Vietnam is?) is wel een heel bijzondere wat betreft ingedrienten. Niet de gebruikelijke runderschenkel, stoofvlees, water en ui, maar vooral de toevoegingen van steranijs, gembers, kaneel stokjes, kruidnagels, peperkorrels en korianderzaadjes. Een ware traktatie op bouillon vlak. Na het zeven (zefen?) van de bouillon werd deze opgeschonken op een bedje van pappadella-achtige noodles, aller-mals-igste beef, verse koriander, verse munt, tauge, chili peper met naar behoefte toe te voegen limoen. Het water loopt bij het schrijven weer uit de mond, en in de werkelijkheid was het nog veel beter dan het zich nu laat lezen. Dus Bas en Bert, well done again! Maurice gefeliciteerd met je goede teamkeuze deze keer. Moraal van het Maurice verhaal: succes is een keuze!
Team hoofdgerecht moest zich door 2 uur marineren van kip heen worstelen, dus ruim de tijd om gehakte nootjes bijna te laten aanbranden maar ook om met de liefde die Max en Tuur zo kenmerkt, en de dwingende aanwezigheid en ondersteuning door herriemaker Francois rijst te wassen, heel veel rijst te wassen. Het resultaat was een bord met vooral heel veel rijst met diep eronder, het moet gezegd worden, een heerlijke te kleine portie vanillezacht gewokte kip met paprika. Weldadig zachte smaak zoals reeds gezegd, met precies de juiste verhouding van romig zoet met aardse nuchterheid van kokos, bijna aangebrande gehakte noten en uien. In dit gerecht laten de heren zien progressie te hebben geboekt. Namens ons allen: we zijn trots op jullie, en vooral doorgaan!
Het dessert, niet door team voorgerecht en dessert, maar door Chi bereid, was een gember-meloen soepje met meloen ijs. Dit gerecht deed de meningen verschillen. Sommigen vonden het vooral veel te zoet, andere proefden de zoetigheid maar ook de vernuftige nuances door de munt en de gember en de verschillende texturen van het ijs, de soep en de mie. Opvallend was dat het vooral de groepsoudsten waren die het te zoet vonden…. zegt wellicht niets maar geeft wel wat aan.
De wijnen waren wederom een traktatie voor neus, mond en geest. Vooral de rode, een grenache uit Spanje mag zeker nog wel eens geserveerd worden. De ondersteuning door Ashwan, onvolprezen en onmisbaar, en Pascale-Renee, wat een geweldige gastvrouw ondanks het enorme succes van Tapijn, was weer prima en we hopen Chi in het nieuwe jaar nog eens (en nog eens) terug te zien.
Een anoniem PuurTuur-lid.